O książce: 2013 / Przestrzeń jest bezgraniczna... Przeciętny człowiek, bardzo daleki od astronomii, a tym bardziej od nawigacji niebieskiej, po prostu nie jest w stanie sobie tego wyobrazić jak to wygląda w praktyce – tysiące lat świetlnych z punktu widzenia ich pokonania. Dla niego to czysta abstrakcja, nic więcej. Niezrozumiałe, poza granicami ziemskiego i znajomego dystansu, wypełnione wirtualną pustką. Ale tu pojawia się paradoks: nawet podczas tych kolosalnych tomów te nieliczne rasy i cywilizacje, które podjęły się ich podboju i rozwoju, toczyły między sobą prawdziwe sprzeczki, jak bezpańskie psy o przypadkowo rzuconą kość. Ale ten sam aksjomat mówi: możesz przeorać te same otchłanie przez dziesięciolecia, pokonując je czasem różdżką z drutu, innym skokami z wyskoku, a jeszcze inni nakłuciami wektorowymi, ale nigdy nikogo nie spotkasz na swojej drodze. Z jednego prostego i bardzo banalnego powodu - we Wszechświecie jest wystarczająco dużo miejsca dla każdego i na długi czas. I tak pozostanie dla wnuków i prawnuków.